Quintus Curtius Rufus
thumb|Afbeelding uit een 15e-eeuws manuscript van het werk van Quintus Curtius Rufus (Biblioteca Medicea Laurenziana) Quintus Curtius Rufus (?-53) was een Romeins senator (ook benoemd tot consul als homo novus) en historicus die leefde onder het ''principaat'' en een geschiedenis van Alexander de Grote schreef.
Mogelijk was hij de zoon van een gladiator, maar het enige wat we hier met zekerheid over kunnen zeggen is dat hij van plebejische afkomst was. Toen hij zijn ''toga virilis'' kreeg, ging hij mee in het gezelschap van een ''quaestor'' die in de ''provincia'' Africa dienstdeed. Daar was hij op een dag gaan wandelen in een wat vergeten galerij toen een meer dan menselijk grote vrouwenfiguur aan hem verscheen en een stem zei "Jij, Rufus, bent de man die op een dag in deze ''provincia'' zal komen als ''proconsul''", aldus Tacitus, onze belangrijkste bron voor Rufus' leven.
Hij zou zich, nog steeds volgens Tacitus, ingespannen hebben met de financiële steun van zijn vrienden om zelf ''quaestor'' te worden. Hij schopte het vervolgens tot ''praetor'', ondanks protest van de patricische kandidaten. Hij zou door de doorslaggevende stem van de ''princeps'' Tiberius verkozen zijn, die zei dat "Curtius Rufus mij zijn eigen voorouder lijkt te zijn." Als ''propraetor'' werd hij naar Germania superior gestuurd. Daar liet hij in de streek van de Taunus een mijn ontginnen door de ''milites'' achter zilver, maar dit leverde maar een povere buit op. Er werd hem echter tekenen van de triomf toegekend, nadat zijn ''milites'' heimelijk een brief naar de ''princeps'' gestuurd hadden om hem die eer te geven, opdat hij hen niet meer verder zou gebruiken als mijnwerkers.
Zijn carrière vertoont een lacune tussen het ambt van ''praetor'' en dat van ''consul''. Waarschijnlijk klom hij op als gunsteling van ''praefectus praetorio'' Lucius Aelius Seianus en stokte zijn carrière met diens val in 31. Onder Caligula zou hij nog niet kunnen terugkeren naar de politiek en zich op zijn schrijven gericht hebben en pas onder Claudius zou hij dan terug in de politiek gestapt zijn.
Tot slot, na veel hielenlikkerij en andere politieke trucs, werd hij uiteindelijk ''consul'' in 43. In 53 werd hij als ''proconsul'' naar de ''provincia'' Africa, waar hij zou overlijden.
Hij publiceerde (± 50?) een groot werk in 10 boeken over de heldendaden van Alexander de Grote, de ''Historiarum Alexandri Magni Macedonis Libri Qui Supersunt''. De eerste twee boeken zijn evenwel verloren gegaan, zodat de geschiedenis begint met de tocht door Phrygië en het doorhakken van de Gordiaanse knoop.
Wellicht heeft Curtius degelijke Griekse bronnen gebruikt, maar hij bekommerde zich slechts in geringe mate om de historische betrouwbaarheid van zijn relaas. Hij gaf de voorkeur aan fantastische gebeurtenissen en handelingen, effectvolle en boeiende dramatische schildering, interessante beschrijvingen en moraliserende geleerddoenerij. Door Wikipedia aangeleverd
-
1door Curtius Rufus, Quintus
Gepubliceerd in 1663Amstelodami, Joannes Janssonius, 1663.[10] 320 [16, 2] 3-175 [1] p. 8vo. -
2door Curtius Rufus, Quintus
Gepubliceerd in 1648Amstelodami, Jodocus Jansonius, 1648.[14], 340, [20, 2], 3-175, [1] p. 12mo. -
3door Curtius Rufus, Quintus
Gepubliceerd in 1663Amstelodami, Joannes Janssonius, 1663.[10], 320, [16, 2], 3-175, [1] p. 8vo. -
4door Curtius Rufus, Quintus
Gepubliceerd in 1496Sevilla, Meinardo Ungut y Estanislao Polono, 1496.[20] p. -
5door Curtius Rufus, Quintus
Gepubliceerd in 1648Amstelodami, Jodocus Jansonius, 1648.[14] 340 [20, 2] 3-175 [1] p. 12mo. -
6
-
7door Curtius Rufus, Quintus
Gepubliceerd in 1638Stockholmiae, typis & sumptibus Henrici Käysers, 1638.[8] 359 [17, 4] 131 [13] 29 [4] p. 8vo. -
8
-
9
-
10
-
11door Curtius Rufus, Quintus
Gepubliceerd in 1675Aboae, Johannes Winter, 1675.[3] 4-630 [126] p., map. 12mo. -
12
-
13door Curtius Rufus, Quintus
Gepubliceerd in 1682Stockholm, Niclas Wankijff, 1682.[20], 738, [3], 2-40 p. 8vo. -
14door Curtius Rufus, Quintus
Gepubliceerd in 1496[Sevilla, Menardo Ungut y Estanislao Polono, 1496]LXXIII leaves [i.e. 146 p.], [2] p. -
15door Curtius Rufus, Quintus
Gepubliceerd in 1686Aboae, Johannes Winter, 1686.[3] 4-630 [126] p., map. 12mo. -
16door Curtius Rufus, Quintus
Gepubliceerd in 1651Lubecae, Typis Gothofredi Venatoris, sumptibus Johannis Janten, 1651.[12] 341 [19, 2] 3-175 [1] p., map. 12mo. -
17door Curtius Rufus, Quintus
Gepubliceerd in 1546Antverpiae, J. Loëus, 1546.[19], 307, [10] p. 126 mm. -
18
-
19door Curtius Rufus, Quintus
Gepubliceerd in 1565Antverpiae, J. Steelsii, 1565.[38], 438, [28] p. 90 mm. -
20